هن معاهدي کي ’جنگ مخالف عمومي معاهدو‘ (General Treaty for Renunication of War) به چوندا آهن. هي معاهدو 1928ع ۾ پهريائين 15 ملڪن جي وچ ۾ ٿيو، جنهن کانپوءِ 68 ميمبر ان جو حصو بڻيا. معاهدي کي فرانس جي پرڏيهي وزير ’برائن‘ (Briand) ۽ آمريڪا جي پرڏيهي معاملن جي سيڪريٽري ’ڪيلاگ‘ (Kellogg) ترتيب ڏنو ۽ ٻنهي وڌ کان وڌ ڪوششون وٺي، آمريڪا کي ”ليگ آف نيشنز“ ۾ شامل ٿيڻ لاءِ راضي ڪيو. ان کان اڳ جيئن ته آمريڪا بين الاقوامي سياست کان پاڻ کي پاسي رکيو هو، ان ڪري ”ليگ آف نيشنز“ ۾ به ان ابتدائي مرحلي ۾ شموليت اختيار نه ڪئي هئي. هن معاهدي جا هونئن ته ٻه مک مقصد ڄاڻايا ويا هئا:
(1) معاهدي ۾ شامل ملڪ هڪٻئي خلاف جنگ بند ڪن ۽
(2) هر مسئلي جو حل صلح سانت سان ڳولجي. پر انکان علاوه سندن اتحاد ۾ شامل جن ملڪن کي پرڏيهي حملي جو خطرو هيو ته انهن کي آٿت ملي ته جرمني يا ڪنهن ٻئي مُلڪ طرفان اچانڪ حملي جي صورت ۾ ”ليگ آف نيشنز“ ۾ شامل ملڪ ميمبر اُن ملڪ جو دفاع ڪرڻ ۾ ساٿ ڏيندا. آمريڪا پنهنجي شموليت کي انهيءَ سوچ تحت جاري رکيو ته جيئن ان سان بين الاقوامي تعلقات وڌن ۽ جيڪڏهن ڪن مُلڪن لاءِ ڪي سيڪيورٽي جا مسئلا يا خدشا هُجن ته انهن کي به ختم ڪجي. ٻئي پاسي آمريڪا کي هن معاهدي تي ڪجهه اعتراضات به هئا، انهيءَ ڪري هن معاهدي ۾ سندس شموليت ڪجهه شرطن جي بنياد تي ٿي. هي معاهدو گهڻو وقت نه هلي سگهيو، ڇاڪاڻ ته دنيا مان جنگ جي خاتمي جون ڪوششون مسلسل ناڪام پئي ويون. ان عرصي دوران جپان، منچوريا تي، اٽليءَ، ايٿوپيا تي ۽ جرمنيءَ، پولئنڊ تي قبضو ڪيو، ۽ Kellogg- Briand Pact تحت ٿيل اتحاد، انهن قبضن کي روڪي نه سگهڻ جي ڪري پنهنجو اثر وڃائي ويٺو